نصب فناوری های جلوگیری کننده از رانندگی تحت تأثیر الکل

به گزارش پایگاه خبری خودروهای تجاری (سیونا)، فناوری های جلوگیری از رانندگی تحت تأثیر مواد را در اصطلاح anti-DUI tech می گویند که مخفف Anti-Driving Under the Influence است.
قانونگذاران، خودروسازان و سازمان های غیرانتفاعی هنوز هم در تلاش هستند که فناوری هایی را در خودرو به کار ببرند تا جلوی رانندگی افرادی را بگیرد که مواد مخدر یا الکلی مصرف کرده اند. مقام های مسئول منتخب در هر دو سوی طیف سیاسی از اجباری شدن دستگاه های نفس سنج breathalyzers حمایت کرده اند. اما صنعت خودرو می گوید که هنوز این فناوری برای تولید انبوه آماده نیست.
ردیابی و تشخیص این که راننده ای مست است یا نه، نسبتاً واضح و مشخص است و افسرانه پلیس حتی در طول شب هم می توانند این کار را انجام دهند. اما نصب سامانه ی ردگیری یا تشخیص روی خودرو در گفتن آسان تر است تا در عمل. هیچ کس علاقه ندارد خودرویی بخرد که یک ابزار تشخیص الکل از داشبورد یک خودرو یا درب های آن آویزان باشد. یکی از راه حل هایی که ائتلاف خودروسازی برای ایمنی ترافیک Automotive Coalition for Traffic Safety (ACTS)‌ پیشنهاد کرده «سامانه ردیابی الکل غیرتهاجمی کاملاً منفعل» fully passive, non-invasive alcohol detection system توصیف شده است. پیش از آن که راننده بتواند خودرو را روشن کند، باید به سمت حسگری که روی فرمان خودرو یا ستون A خودرو نصب شده، بدمد تا اجازه روشن شدن خودرو را پیدا کند. براساس خط مشی سخت گیرانه تولید کنندگان آن، هیچ تساهل و تسامحی در کار نیست و بین ۱ بطری و ۹ بطری آبجوی الکل دار فرقی وجود ندارد و این دستگاه با تشخیص کمترین میزان الکل در بازدم راننده، از ادامه رانندگی جلوگیری می کند. کسانی که نفسشان بوی الکل می دهد یا باید تاکسی بگیرند یا کسی را پیدا کنند که وقتی پشت فرمان می نشیند، حسگر نصب شده روی فرمان، ذره ای الکل را ردیابی نکند. ائتلاف یاد شده در حال برنامه ریزی است که این فناوری در اواخر ۲۰۲۱ قابل دسترس برای ناوگان های تجاری باشد. همچنین این ائتلاف در حال تکامل و تحول این سامانه است که قابل استفاده در خودروهای شخصی هم باشد. انتظار می رود این سامانه از سال ۲۰۲۴ برای استفاده انبوه در خودروهای سواری آماده باشد.
نهادهای غیرانتفاعی که با رانندگی در حال مستی می جنگند این اقدام را کافی نمی دانند. البته بر اساس گزارش واشنگتن پست از زمان شروع گردآوری داده ها در زمینه ارتباط بین مرگ و میر و رانندگی تحت تأثیر مواد الکلی، آمار به نصف رسیده است و بر اساس داده های مؤسسه اطلاعات بیمه از ۱۰,۱۴۲ مرگ در اثر تصادف در سال ۲۰۱۹، ۲۸ درصد از مرگ و میرها به خاطر مصرف مواد الکلی بوده است.
برای آن که نصب فناوری های جلوگیری کننده از رانندگی در حالت مستی اجباری شود،‌ باید قوانین، دستورالعمل ها و آیین نامه های آن توسط سازمان ایمنی ترافیک بزرگراه ملی NHTSA تدوین شود. از لحاظ قانونی نصب سویچ های ردگیری الکل تفاوت چندانی با نصب کیسه هوا و کمربند ایمنی ندارد.
این حقیقت اثبات شده است که کمربند ایمنی جان انسان ها را نجات می دهد. اما خودروسازان به این نکته اشاره دارند که سامانه های پیشرفته ردگیری مواد الکلی خیلی هم قابل اطمینان نیستند. این سامانه ها به راحتی می توانند تشخیص دهند که حواس شما به جاده هست یا نه اما با دقت بالا نمی توانند مشخص کنند راننده مست هست یا نیست. گاهی اوقات هم احتیاط زیادی هم خطرآفرین است. تصور کنید که ترمز اضطراری خودکار خودرو ناگهان در زمانی عمل  کند که تجزیه و تحلیل داده ها در مورد مست بودن راننده اشتباه باشد. برای همین است که باید سامانه به درستی تشخیص دهد که راننده راست می گوید و نمی توان به سامانه هایی اتکا کرد که قابل اطمینان نیستند.
به گفته ی واشنگتن پست، فناوری های دیگر در این زمینه هنوز در مرحله طراحی و تکوین هستند از جمله سامانه حسگرهای مبتنی بر لمس، دستگاه های اندازه گیری اکسیژن خون و غیره. سازمان ایمنی ترافیک بزرگراه ملی NHTSA تاکنون ۵۵ میلیون دلار به پای توسعه سامانه هایی ریخته است که بتواند جلوی رانندگی افراد مست را بگیرد. هنوز خیلی زود است که بتوان گفت کدام یک از این سامانه ها به تولید انبوه می رسند اما به نظر می رسد که دستگاه های نفس سنج از همه نزدیک تر هستند.