به گزارش پایگاه خبری خودروهای تجاری؛ با پیشرفت فناوری‌های مرتبط با هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و سنسورهای پیشرفته، خودروهای خودران به‌عنوان یکی از تحول‌آفرین‌ترین نوآوری‌ها در صنعت حمل‌ونقل مطرح شده‌اند. این خودروها توانایی حرکت بدون دخالت مستقیم راننده را داشته و با استفاده از داده‌های محیطی، تصمیم‌گیری‌های سریع و هوشمند انجام می‌دهند. در حالی که کشورهای پیشرفته در مسیر توسعه زیرساخت‌های لازم گام برداشته‌اند، ایران نیز با چالش‌ها و ظرفیت‌های منحصربه‌فردی روبه‌روست که نیازمند بررسی و تحلیل دقیق است.
مزایای بالقوه برای شهرهای ایران
در صورت توسعه و به‌کارگیری صحیح خودروهای خودران، می‌توان به مزایای متعددی برای شهرهای پرترافیک ایران دست یافت:
کاهش میزان تصادفات رانندگی: با حذف خطاهای انسانی از فرآیند رانندگی، احتمال وقوع تصادفات مرگبار و خسارت‌زا به‌طور چشمگیری کاهش می‌یابد. سیستم‌های خودران با تحلیل لحظه‌ای محیط و برخورداری از واکنش سریع، ایمنی را افزایش می‌دهند.
بهبود جریان ترافیک شهری: این خودروها با ارتباط مستمر با زیرساخت‌های هوشمند شهری و الگوریتم‌های مسیر‌یابی بهینه، می‌توانند ترافیک را کاهش داده و زمان سفرهای درون‌شهری را مدیریت کنند.
کاهش مصرف سوخت: خودروهای خودران با انتخاب مسیرهای کوتاه‌تر و استفاده بهینه از سرعت، میزان مصرف سوخت را به حداقل رسانده و در نتیجه اثرات زیست‌محیطی را کاهش می‌دهند.
افزایش دسترسی افراد با نیازهای خاص:این فناوری می‌تواند به افراد سالمند، معلول و افرادی که قادر به رانندگی نیستند کمک کند تا به‌راحتی و با استقلال بیشتری در شهر تردد کنند.
چالش‌ها و موانع اجرایی خودروهای خودران در ایران
ایران برای ورود گسترده خودروهای خودران، نیازمند توسعه زیرساخت‌های فنی و ارتباطی مؤثری است. برخی از مهم‌ترین چالش‌ها عبارتند از:
نبود اینترنت پرسرعت و پایدار در سطح گسترده: ارتباط مداوم خودرو با شبکه‌های ابری و سامانه‌های نقشه‌یابی دقیق، نیازمند اینترنت امن و پرسرعت است که هنوز در بسیاری از مناطق شهری و جاده‌ای کشور فراهم نیست.
فقدان سامانه‌های موقعیت‌یابی دقیق: سامانه‌های نقشه‌برداری لحظه‌ای با وضوح بالا که در کشورهای پیشرو وجود دارد، در ایران هنوز به مرحله اجرایی کامل نرسیده‌اند.
کمبود مسیرها و خیابان‌های استانداردسازی‌شده: خودروهای خودران برای عملکرد درست نیازمند علامت‌گذاری دقیق، روشنایی مناسب، و زیرساخت‌هایی هستند که متناسب با پارامترهای فناوری طراحی شده باشند.
فرهنگی و اجتماعی:
فناوری خودران جدای از ابعاد فنی، با موانع فرهنگی و اجتماعی نیز مواجه است که در مسیر پذیرش عمومی باید مورد توجه قرار گیرد.
عدم اعتماد عمومی به عملکرد خودروهای خودران: بسیاری از شهروندان هنوز نسبت به توانایی این فناوری در حفظ ایمنی و تصمیم‌گیری صحیح تردید دارند که نیازمند اطلاع‌رسانی دقیق و آموزش عمومی است.
احتمال بروز مشکلات شغلی برای رانندگان سنتی: با افزایش استفاده از سیستم‌های خودران، برخی مشاغل سنتی در حوزه حمل‌ونقل ممکن است در معرض تهدید قرار گیرند که باید از طریق سیاست‌های حمایتی مدیریت شود.
نیاز به تغییر رفتار ترافیکی و فرهنگی مردم: رانندگی خودکار مستلزم رعایت دقیق قوانین توسط سایر رانندگان و عابران است. فرهنگ ترافیکی موجود در برخی مناطق نیازمند اصلاح و آموزش مستمر است.
ورود خودروهای خودران به ناوگان حمل‌ونقل شهری ایران می‌تواند گامی مهم در راستای ارتقاء کیفیت زندگی شهری، کاهش ترافیک، افزایش ایمنی و محافظت از محیط‌زیست باشد. با وجود چالش‌های متعدد، بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی دانشگاهی، همکاری میان نهادهای دولتی و خصوصی، و آموزش عمومی، می‌تواند مسیر توسعه این فناوری را هموار سازد.
گزارش: فاطمه اصلان بیک
